Liefst met een sigaar
Een unieke vrouwensafari naar Zuid Tanzania
Ik ben geboren in de beginjaren 60, onwetend van de waanzinnige (jeugd)revolutie die bezig was los te barsten. Van het beroemde driedaagse Woodstock festival kreeg ik iets mee, maar ik werd pas wakker voor wat er gaande was toen ik op mijn 9e mijn eerste singeltje kreeg van Shocking blue. Venus! Het sloeg in als een bom en maakte ongekende gevoelens in me wakker. Al gauw zat ik iedere week achter Top Pop. En Nicky van Fleetwood Mac was mijn grote image-voorbeeld. De song: “You can go your own way” bleek een leidraad te zijn. Ik ben er nooit mee gestopt eigenwijs mijn eigen koers te volgen. Het duurde nog tot mijn 13e voor ik mijn eerste feestje meemaakte en slijpend op Angie van de Rolling Stones de eerste verliefdheidsgevoelens beleefde. Ik geloof dat ik nog niet eens borsten had als lucifershoutje maar wel een strakke wrangler.
Wild en vrij
Al gauw zat ik regelmatig in de kroeg en op dansfeestjes. Dat kon allemaal want mijn moeder had al vanaf het begin een zekere opvoeding van mij verzuimt en mijn vader was goddank buiten beeld. Vanaf het eerste moment dat ik ging dansen op die waanzinnige stroom van goede muziek in de jaren 70 stond er een wilde meid op de dansvloer. Ik wist niet wat me gebeurde maar ik knalde door de hele ruimte heen, wild schuddend met mijn hoofd vol krullen. Mijn lichaam was vrij. Ik kende geen schaamte. Ecstatic dance was toen nog niet uitgevonden maar ik had dat zeker niet nodig. Ik dronk teveel, ging veel te laat naar bed, maar rookte niet. Desondanks zat ik op het Gymnasium en wachtte mij een succesvolle toekomst. Ik wist niet beter dan dat ik gelijk was aan jongens en dat ik hetzelfde kon als zij en eerlijk gezegd vaak nog wel beter was in het een of ander. Read more
