Vrij bewegen is bedolven onder schaamte en ongemak
Waar je ook komt, of het nou in Afrika of Europa, China of Nieuw Zeeland is, overal zie en merk je dat mensen veel spanning met zich meedragen op vrij bewegen.
Zodra ik dan ook tijdens een solo-retreat of safari uitnodig om te dansen of bepaalde bewegingen te maken zoals het schudden van het lichaam of wiegen, komt er een ongemakkelijke sfeer, worden er afgepaste bewegingen gemaakt, of verontschuldigend gezegd dat men op de dansvloer wel durft te bewegen.
Kijkend naar dansvloeren, ook hier in Afrika, valt echter op dat veel mensen ingehouden dansen, en patroonmatig dansen (steeds dezelfde bewegingen). Het bewegen mag eigenlijk niet of binnen goedgekeurde kaders. We kijken wel graag naar dansers die binnen de setting van een optreden vrij bewegen en gek mogen doen.
Zodra we een actieve ademmeditatie doen waarin je helemaal vrij bent om je impulsen te volgen, te bewegen met je lichaam, spanning uit je handen te slaan, op je kop te gaan staan als je dat wilt, komt er ongemak op, schaamte, schroom om jezelf zo vrij te laten.
Een natuurlijke expressie van zichtbaar genieten
Voor kinderen is vrij bewegen, stoeien, dollen, over de grond rollen, rennen, springen, dansen, koprollen maken een natuurlijke expressie van hun levenslust, een spontaan opvolgen van hun impulsen waarbij ze zichtbaar genieten van hun lichaam.
Zichtbaar genieten van ons lichaam, daar zeg je me wat. Dat is behoorlijk beladen geraakt bij veel volwassenen. Hier in Tanzania mogen man en vrouw elkaar absoluut niet spontaan aanraken als anderen dat zouden kunnen zien. Een huppeltje maken of gek doen op straat, levert je meteen van alle kanten (uit)lachsalvo’s en/of geroddel op. Read more
