“Economische schade door de corona crisis valt in het niet bij de emotionele verarming schrijft redacteur van de Volkskrant Peter Giesen op zaterdag 18 april. Hoe lang houden we het leven in de anderhalve meter samenleving vol?”; vraagt hij zich af.
Wat volgt is een opsomming hoe etentjes, borrels en feestjes, concerten, theaterbezoeken zijn afgezegd, niet meer kussen, aanraken en omhelzen. Alle gezelligheid is weg. De mensen worden onrustiger naarmate het langer duurt. En hij stelt dat de quarantaine een verschrikkelijke emotionele verarming betekent.
Afleiding zoeken
Voor de ouderen en sociaal zwakkeren, waar niemand meer op bezoek kan komen is dit zwaar. Voor de mensen die sterven zonder dat hun hand wordt vastgehouden is het dramatisch. Maar voor het gros van de mensen is dit niets anders dan de aloude confrontatie met de eigen innerlijke leegte, die ze met behulp van entertainment, verslavingen, keihard werken, relaties, een digitale wereld, technologie en het streven naar succes, niet hoeven te voelen. Een maand op jezelf teruggeworpen worden en we voelen ons emotioneel zwaar verarmd?
Emotionele armoede
Ik heb om meerdere redenen moeite met de stelling dat we door de lock down maatregelen emotioneel zo verarmen. Het is waarschijnlijker dat door de quarantaine zichtbaar wordt wat al veel langer verborgen ligt in onze samenleving. Ik ben onder meer naar Tanzania vertrokken vanwege de toenemende emotionele verarming die in Nederland al jaren plaatsvind onder invloed van de digitalisering en ver-technologisering van de samenleving. Read more
