Archive for category: geen categorie

In regressies kom ik regelmatig de verwondering tegen. De verwondering over de betoverde wereld waarin ik terecht ben gekomen. Ik ben 0, 1 of 2 jaar oud. Ik begrijp het niet en vraag me af wat er in godsnaam met iedereen aan de hand is. Ik ben afgescheiden van anderen. Ik zit in de problemen. Als ik blijf waar ik ben, dan hoor ik er niet bij. Dan volgt de levensnoodzakelijke keuze om me met hun wereld te identificeren. Daarmee stap ik het drama in, het drama van de wereld wordt de mijne.
En ik denk dat iedereen die keuze ooit heeft gemaakt. We lieten onze essentie, ons verlichtte perspectief achter ons en identificeerden ons met de denk- en gevoelswereld die ons werd aangeboden door de mensen waar we afhankelijk van waren. We raakten betoverd. Read more

Ik liep laatst door het duingebied bij Overveen een rondje hard. Ik paste op een huis met twee langharige cyperse katten die geen gevaar herkennen. Zo kunnen ze ieder moment onder een auto belanden en worden dan ook het liefst de hele dag binnengehouden. Het zijn natuurlijk echte knuffelkatten. Alles wat tegen zou kunnen stribbelen zoals bij mijn eigen weerbarstige, kortharige cyperse is eruit gefokt. Vol overgave hangt een langharige in mijn armen ieder moment dat ik er zin in heb. Al gauw begin je het ongewild toch wel strelend voor je ego te vinden. Read more

“De woestijn had me geleerd dat er geen zelf bestaat dat de touwtjes in handen heeft, de hersenpan is een leeg canvas waarop onze gedachten een film projecteren”. Dat belooft wat, dacht ik en nieuwsgierig begon ik aan het nieuwe boek van avonturierster Arita Baaijens “Zoektocht naar het paradijs” waarin zij op zoek gaat naar Shambhala, het Boeddhistische paradijs dat volgens geschriften verborgen zou moeten liggen in het Altajgebergte dat zich uitstrekt over vier landen: Kazachstan, China, Mongolië en Rusland. Read more

Na een eeuwigheid in zijn te hebben gedobberd, kwam de wereld om je heen tot leven.
Voor je het wist, werd er tegen je aan geduwd.
Je hoofd werd in een nauwe opening geperst door krachten die je niet begreep.
Voortgestuwd, niet wetend waarheen kwam je geplet en geschrokken op aarde.
Je stak je armpjes uit, schreeuwde je longen uit je lijf
verlangend naar veilig, zoekend naar welkom. Read more

Het is vaak gezegd door veel mensen dat de zonsondergangen van Afrika onovertroffen zijn in de wereld.

We hebben jarenlang door Tanzania gereisd en we hebben stilletjes bij elkaar gezeten in de bergen van Usambara. Op een rots die los leek te hangen boven de vlakten van Noord Tanzania, zagen we de wolken breken, plaatsmakend voor vader zon om zijn macht en glorie te tonen. Wanneer de donkere muil van Hyena zon en stralen op kwam slokken, bleven wij achter met een vredig hart. Read more