mogen we vliegen

Het leven leren vertrouwen

Mogen we daarvoor vliegen?

Ik reis al tien jaar door Tanzania en ik woon er nu drie jaar. Ik wil proberen in dit blog over te dragen waarom ik vind dat Mindful Adventure, in deze tijd van serieuze aandacht voor klimaatverandering, mensen nog mag uitnodigen om naar Tanzania te vliegen.

grommen uit verzetIn Nederland ben ik ver gekomen in de terugkeer naar mijn essentie en helderheid te vergroten over het onderscheid tussen essentie en mind, tussen echt en onecht. Uit dat proces is Mindful Adventure voortgekomen.
Nooit had ik kunnen vermoeden dat ik in Tanzania terecht zou komen om een voor mij nog grotere les te leren; de totale overgave aan het bestaan, aan het geheel. Read more

hetzelfde zijn als mannen

Liefst met een sigaar

Een unieke vrouwensafari naar Zuid Tanzania

Ik ben geboren in de beginjaren 60, onwetend van de waanzinnige (jeugd)revolutie die bezig was los te barsten. Van het beroemde driedaagse Woodstock festival kreeg ik iets mee, maar ik werd pas wakker voor wat er gaande was toen ik op mijn 9e mijn eerste singeltje kreeg van Shocking blue. Venus! Het sloeg in als een bom en maakte ongekende gevoelens in me wakker. Al gauw zat ik iedere week achter Top Pop. En Nicky van Fleetwood Mac was mijn grote image-voorbeeld. De song: “You can go your own way” bleek een leidraad te zijn. Ik ben er nooit mee gestopt eigenwijs mijn eigen koers te volgen. Het duurde nog tot mijn 13e voor ik mijn eerste feestje meemaakte en slijpend op Angie van de Rolling Stones de eerste verliefdheidsgevoelens beleefde. Ik geloof dat ik nog niet eens borsten had als lucifershoutje maar wel een strakke wrangler.

Wild en vrij

Dansende vrouwen in Udzungwa MountainsAl gauw zat ik regelmatig in de kroeg en op dansfeestjes. Dat kon allemaal want mijn moeder had al vanaf het begin een zekere opvoeding van mij verzuimt en mijn vader was goddank buiten beeld. Vanaf het eerste moment dat ik ging dansen op die waanzinnige stroom van goede muziek in de jaren 70 stond er een wilde meid op de dansvloer. Ik wist niet wat me gebeurde maar ik knalde door de hele ruimte heen, wild schuddend met mijn hoofd vol krullen. Mijn lichaam was vrij. Ik kende geen schaamte. Ecstatic dance was toen nog niet uitgevonden maar ik had dat zeker niet nodig. Ik dronk teveel, ging veel te laat naar bed, maar rookte niet. Desondanks zat ik op het Gymnasium en wachtte mij een succesvolle toekomst. Ik wist niet beter dan dat ik gelijk was aan jongens en dat ik hetzelfde kon als zij en eerlijk gezegd vaak nog wel beter was in het een of ander. Read more

covid19 en angst

De grote verschuiving na Covid 19?

Het leed van Covid 19

Ik zie en hoor net als iedereen veel schrijnende verhalen, zorgen, oproepen om wakker te worden, rancune, boosheid, voor en tegens, dodenaantallen en meer langskomen. En het spijt me oprecht dat er zoveel leed speelt op allerlei niveaus. Ook Mindful Adventure is hard getroffen het laatste jaar en ik heb geen idee hoe de toekomst eruit zal gaan zien. Het is zorgwekkend. Ik heb keihard gewerkt aan mezelf en voor dit prachtige produkt en toch lig ik er niet wakker van dat we het misschien niet gaan redden “dankzij” Covid 19. Read more

hyenas

De navelstreng naar de wereld

Ik ben in Tanzania gaan wonen om mezelf te confronteren met dwangmatige verlangens die ik in de hoekjes van mijn mind zag koekeloeren. Verlangens die me doen denken aan de glinsterende oogjes van hyena’s, die wachtend op hun kans aan de rand van het bush camp, middenin de Serengeti, door de struiken gluren betrapt door mijn zaklamp. Verlangens als kwijlende hyenas in de pikdonkere nacht, geduldig in de wetenschap dat ze vroeg of laat weer ruimte krijgen om hun dwingende nood te ledigen.

Ik verlang naar vrijheid

Dat moet wel want ik heb hier in Tanzania ongekend geleden. Zonder dat grote verlangen naar vrijheid was ik allang weer huiswaarts gekeerd. Read more

Erbij durven blijven

Angst aankijken en loslaten

Een schonere wereld betekent angst aankijken

Wanneer “verborgen” angst je beslissingen bepaalt, zul je niet veranderen wanneer dat wel van je wordt verlangt. Dan loop je vast.

Als ik moe maar toch energiek arriveer op het vliegveld van Mwanza word ik opgehaald door Rama die even fit en relaxed oogt als altijd. Rijdend naar huis verbaas ik me over het drukke straatleven. Alles is nog even levendig als voor ik vertrok. De Tanzanianen zijn voor een groot deel gestopt met alle extra maatregelen. Er zijn immers volgens de regering nog maar 66 actieve Covid 19 patiënten. Maar sterker nog is de invloed van maandenlang gespannen wachten en voorbereiden op uitbraken onder de eigen bevolking, maar niets van dat alles. De Tanzaniaan overlijdt als altijd meer aan de bekende aandoeningen als malaria, tuberculose, Hiv en ondervoeding dan aan Covid 19. En dat neemt het volk gewoon zelf waar.

President Magufuli is daarom hard op weg de held van Afrika te worden. Waar buurlanden als Kenia en Oeganda extreem lock(t)en, weigerde hij de economie te beschadigen die de dood zou betekenen van vele mensen die afhankelijk zijn van de dagelijkse “hand tot mond” economie. Waar in Kenia en Oeganda de wanhoop, het geweld en de dood door honger nog steeds toenemen, is Tanzania een oord van rust en vrede. De mensen bereiden zich voor om de ontstane voedseltekorten in de beschadigde buurlanden te kunnen aanvullen, zodra deze de grenzen weer openen.

Al gauw word ik meegenomen in de algemene sfeer van opgewekte werkzaamheid. Maar ik zorg dat ik nergens naar binnen ga waar een gebrek aan ventilatie is en vraag mensen  genoeg afstand te houden, wat iedereen welwillend doet. In de officiële kantoren draag ik een mondkapje. Het virus lijkt in Tanzania een misplaatste grote grap maar ik ben nog niet zover om alle voorzichtigheid los te laten.

Mijn hart volgen

Er is veel met me gebeurd in de afgelopen maanden. Mindful Adventure brak in 2019 net door en 2020 begon beter dan ooit. Van het ene op het andere moment lag het stil zoals zoveel bedrijven en bedrijfjes. In Nederland onderging ik de gebeurtenissen opvallend rustig, bereid om met het lot mee te bewegen. Het werd overal stil, zo ook in mij. Het enige wat ik deed was met succes een actie op touw zetten voor het team van Mindful Adventure Waja Siriamali waar inmiddels vier kleine bedrijfjes uit zijn ontstaan. Alle bedrijfjes voorzien in een basisbehoefte van mensen namelijk voedsel: kippenfarm, voedsel bezorgen, veeteelt (geiten) en gas. Het werkt. Moet ook ik omscholen en me bezig gaan houden met het oogsten van eieren of groenten in kassen? Het komt me niet onaantrekkelijk over. Read more

You need to fulfill my needs

Jij moet mijn behoeften vervullen

Deze video laat een dagelijkse realiteit zien in Congo maar in Tanzania is het niet anders. Het misbruik van vrouwen stoelt op het idee dat een man zijn vrouw bezit. Kijk alsjeblieft, het is de moeite waard.

Terwijl je naar deze video kijkt, kom je mogelijk verdriet, verontwaardiging of zelfs woede tegen. Je wordt geconfronteerd met ideeën die je als idioot bestempelt. Waarschijnlijk ervaar je ook afstand omdat het gelukkig niet over jou gaat en ook niet over jouw cultuur. Dus jij en jouw cultuur zijn beter.

Zijn we echt beter?

Als je klaar bent om over je eigen gedrag in je huwelijk maar ook in je relaties met andere mensen te reflecteren, kun je erachter komen dat je bewust of onbewust verwacht dat de ander jouw behoeften vervult. Ook als je veel gevend gedrag vertoont, zul je ontdekken dat ook daarachter het idee leeft, dat andere mensen meer van je zullen houden en/of meer voor jou zullen doen en je meer zullen waarderen dan als je nemend gedrag vertoont. Veel van je emoties zijn verbonden met deze verwachtingen omdat we sterk geloven dat je van anderen afhankelijk bent voor de vervulling van je behoeften en verlangens.
We staan veraf van de ervaring dat we volwassen zijn en goed kunnen zorgen voor onze eigen behoeften. Daarom blijven we de strategieën herhalen die we als kind nodig hadden om ons van de zorg van anderen te verzekeren. We kunnen heftig huilen, schreeuwen, vechten, glad praten of urenlang argumenteren of zelfs dagenlang niets meer zeggen tegen een ander om onze zin te krijgen. Het moment waarop een ander nee zegt of onvoldoende in staat is ons te geven wat we willen, is dat heel moeilijk voor ons.
Hoe vaak verliezen we niet ons respect uit het oog, worden manipulatief of zelfs (verbaal) gewelddadig als anderen meer beschikbaar zijn voor zichzelf dan voor ons? En wat doen we niet allemaal om van die (speciale) ander een remake te maken van ons ideale plaatje, zodat deze onze verlangens beter kan gaan vervullen. Read more

geniaal kind

Alle kinderen tot vier jaar zijn geniaal

geniaal kindAlle kinderen tot vier jaar zijn geniaal. Tegen de tijd dat zij 10 jaar zijn is nog maar 10% geniaal. En tegen de tijd dat zij 30 jaar zijn hebben we het over nog maar 2%. Dat is de confronterende, schokkende uitslag van een groot langlopend Amerikaans onderzoek.
Het is waar. Natuurlijk is het waar. Het is ongelofelijk wat we in de eerste vier jaar van ons leven allemaal leren. We leren een hele taal en soms wel twee talen zonder boeken en woordjes stampen. En we kunnen het allemaal. Ieder kind kan het. Kinderen die tijdens de lagere school nog geen tien woordjes lijken te kunnen onthouden, hebben dit ook allemaal zonder problemen gekund.

In de daaropvolgende jaren vindt er een enorme differentiatie plaats in niveaus. Plotseling zijn er kinderen die leerstoornissen hebben en bijzondere aandacht nodig hebben om zich moeizaam te ontwikkelen in de richting die wij voor hen hebben uitgestippeld. Er zijn kinderen die allerlei gedrags- en concentratiestoornissen vertonen waar we onze handen als leerkrachten vol aan hebben.

Read more

ZIN met Maria Goos en Marcel Musters op mindfulness safari

Maria Goos op mindfulness safari

Het reisverslag van Maria Goos is te lezen in het tijdschrift ZIN (8 mrt-4 april 2018)

Maria Goos in Tanzania

Maria Goos in Masaï shuka

Overgave versus gezonde kritiek

“Marcel zegt weer dat ik me ”nou eens moet overgeven aan wat er komt” en niet zo kritisch moet zijn. Hij benadrukt dat we dingen meemaken waar toeristen in een touringcar alleen maar van dromen. Dat is zo, en dat vindt ik ook leuk. Maar ik denk óók: “hoe gaan we dit in hemelsnaam oplossen”?
Citaat: Maria Goos

In de zomer van 2017 gaan Maria Goos (bekend scenarioschrijver van o.a Oud geld en Cloaca) en Marcel Musters (bekend acteur en een van de oprichters van mugmetdegoudentand) mee met ons op een Mindfulness Road Trip in Noord-West Tanzania.

Hoewel Maria Goos aan het eind van de reis uit de grond van haar hart zegt, dat ze een fantastische reis heeft gehad, opnieuw voor de “chaos” zou kiezen en niet voor een gestroomlijnde safari met een Touringcar, heeft ze ook geworsteld. Veel is anders gelopen dan ze had gedacht.

Read more

Vrouwen rechten Tanzania

Masaï vrouwen in Tanzania

Internationale vrouwendag 2018

Masaï vrouw met kindDe gelijkwaardige positie van Masaï vrouwen in Tanzania heeft nog een lange weg te gaan.
In de steden is er beweging. Vooral jonge vrouwen zien dat het anders kan op het internet en soms in het contact met westerse mensen. Tegelijkertijd worden zij ondermijnd door de grote werkloosheid onder jongeren.

In het moderne Tanzania is het hebben van één vrouw en monogamie onder invloed van het Christendom de norm geworden. Hoewel de mannen me regelmatig openbaren dat de eerste Afrikaanse man die niet regelmatig “vreemd gaat” nog geboren moet worden. De vrouwen lijken dat te gedogen en doen er het zwijgen toe. Belangrijker in dit derde wereld land is dat ze kinderen van hem heeft en dat die kinderen haar een zekere garantie geven op de eerste plaats in zijn leven en dus een huis en genoeg te eten. De moderne vrouw werkt buitenshuis maar zit over het algemeen verder thuis.  Het zijn bijvoorbeeld altijd de mannen die met mij gezellig op stap gaan.

Read more

Jacaranda tree in Tanzania

De boom en de nuffige bloemen

Ode aan mijn beste vriend in Tanzania

Wanneer ik een telefoongesprek heb met Rama eindigen we altijd met een vrij langdurig afscheidsritueel, wat ik uit respect voor Rama met liefde volbreng. Ik zie dat als een Tanzaniaanse gewoonte maar vreemd genoeg, als ik naast hem zit in de auto, merk ik op dat Rama in de afsluiting van andere telefoontjes vaak niet eens gedag zegt. Het zou dus zomaar kunnen dat hij het als een Nederlandse gewoonte ziet.

Het verloopt meestal zo:
R: Lala salama (welterusten) Alina
A: Lala salama pia (jij ook weletrusten) Rama
R: Asante (dank je wel) Alina
A: Asante pia Rama
R: Niet teveel meer nadenken he?
A: Dat ga ik proberen Rama
Read more