Levenslust
Na een eeuwigheid in zijn te hebben gedobberd, kwam de wereld om je heen tot leven. Voor je het wist, werd er tegen je aan geduwd. Je hoofd werd in een nauwe opening geperst door krachten die je niet begreep. Voortgestuwd, niet wetend waarheen kwam je geplet en geschrokken op aarde. Je stak je armpjes uit, schreeuwde je longen uit je lijf, verlangend naar veilig, zoekend naar welkom.
Aandacht
Natuurlijk richtte je direct al je aandacht op je moeder of je vader. Gekwetst in je vertrouwen zocht je hun onvoorwaardelijke liefde. Angstig en met feilloze precisie zette je een antenne op de mensen die jouw leven in hun handen hielden. Je kon niets zelf, weerloos en kwetsbaar zocht je bescherming Je bracht hun stemmingen, hun wensen, hun reacties in kaart. Alles wat hen beviel, dat behield je en alles wat niet werkte gooide je weg. Zo vormde je een karakter, een persoonlijkheid. Zo zorgde je ervoor dat je zo veilig mogelijk opgroeide.
Je omgeving te vriend houden
Om je omgeving te vriend te houden, ontdekte je al snel wie je zou moeten zijn.
Afhankelijk van hun ruimte leerde jij je te bewegen.
Het was niet makkelijk en het lukte ook niet in een keer
om die impulsieve, levenslustige blijheid in bedwang te krijgen.
Je spande je spieren aan, je hield je adem in.
En met de jaren kreeg je het voor elkaar om dat heerlijke, springerige lichaam
die bron van levenslust en spontaniteit
vast te zetten en te controleren.
Spiegel
Nu neem ik je graag mee naar Tanzania
Om daar in de spiegel te kijken
de verborgen schoonheid in je aan te raken
je lichaam uit te nodigen opnieuw te tintelen
de schaamte om te ademen helpen verbleken
je levenslust uit de kelders op te laten stijgen.
Ja zo was het, en zo kan het weer zijn!
