Hondenmishandeling in Tanzania
Vandaag zag ik vreselijke foto’s van honden die in China gevild aan touwen hangen; magere, vermagerde, gebroken honden in kooien na een leven vol hardheid en wreedheid. Het doet me denken aan Tanzania en het vreselijke leven dat de meeste honden daar moeten doorstaan. Ze eten geen honden, maar de meeste mensen hebben geen middelen om voor ze te zorgen. Het karakter van deze Tanzaniaanse honden is over het algemeen ongelooflijk lief. Hoe is het mogelijk om zo’n kwaliteit van vriendelijkheid te behouden onder zulke slechte omstandigheden?
Mijn eerste contact met Tanzaniaanse honden vond plaats toen ik het Masaï-dorp Endonyowas in Ngorongoro voor het eerst bezocht. Ik arriveerde bij de boma van de familie van Olobikoo, die ik sponsor om leraar te worden. In deze boma zag ik verschillende honden liggen voor een manyatta. Ze waren mager en hun vacht zat vol klitten. Maar het meest viel hun lichaamstaal op; de typische houding van een misbruikte hond: alert, inert, opgerold en met de staart tussen de benen. Sommigen van hen leden aan te veel zwangerschappen.
Respect
De volgende drie dagen zag ik hoe de kinderen de honden behandelden. Ze leken geen respect voor honden te hebben, ze pestten ze mentaal en fysiek. Zelfs puppies waren vol angst en je moest ze zachtjes en respectvol benaderen om ze te kunnen aaien. De kinderen lachten hard en ongemakkelijk als ze je een hond zagen aaien. ’s Nachts hoorde ik de honden blaffen als er gevaar dreigde voor de koeien in de vorm van hyena’s of wilde honden.
De avond voordat ik vertrok, keerde ik terug naar hun boma en zag een klein jongetje een hond slaan met een stok. Andere kinderen schreeuwden eromheen. Ik hoorde mezelf woedend tegen hen schreeuwen en ze renden weg. Ik gebood ze terug te komen en zei dat ze nooit meer een hond mochten misbruiken.
“En weet je waarom?” vroeg ik. Nee, dat wisten ze niet. “Omdat deze hond je leven redt als er een roofdier komt,” zei ik, terwijl de volwassenen naar me keken. “Hij zal voor je vechten totdat de dood komt. Dus hij is je beste vriend. Behandel je beste vriend zo?” Ondertussen aaide ik de hond, alles wat ze me in Nederland hadden geleerd vergat ik. Ik heb sindsdien geen kinderen meer een hond zien misbruiken in dat dorp, maar ik weet niet wat er gebeurt als ik niet in de buurt ben.
Dankbaarheid
Die avond kwamen veel Masaï afscheid van me nemen en wensten me een veilige safari terug. Toen iedereen weg was, ging ik buiten de sterren en de maan kijken en luisteren naar de diepe stilte. Toen ik naar rechts keek, zag ik een hondensilhouet op het pad. Hij stond daar gewoon te kijken. Toen kwam hij naar me toe en duwde verrassend zijn natte neus in mijn hand. Hij draaide zich om en verdween in de duisternis, wat me raakte door zijn gebaar van dankbaarheid en zijn manier om afscheid te nemen.
Liefde
Sindsdien laat ik Tanzanianen mijn liefde en respect voor honden zien wanneer ik kan. Ik leer ze ook hun waakhonden te trainen, omdat ze wild en onrustig worden wanneer je ze aanraakt. Kun je je voorstellen wat er gebeurt met een Tanzaniaanse hond wanneer je zijn gedrag beloont met voedsel en vriendelijkheid? Wanneer ik arriveer, verwelkomen ze me. Wanneer ik mediteer in de tuin, komen ze in mijn schoot slapen. Als ik een wandeling maak, begeleiden ze me. En ik weet dat wanneer er gevaar komt, dit speciale levende wezen voor mij zal vechten.
