Zelfacceptatie
Van jongs af aan stond je bloot aan duizenden aanpassingssuggesties vanuit je cultuur, je familie, je religie, je school en je leeftijdgenoten. Omdat je volledig afhankelijk was van die omgeving was je extreem gevoelig voor die boodschappen over wie en hoe je zou moeten zijn. Je wordt als je eerlijk bent tot op de dag van vandaag nog bepaald in je expressies door wat anderen van je zouden kunnen vinden en daarmee leef je de eenzame schaduw van wie je werkelijk bent. Kijk eens welke gedachten er door je heengaan? Wat is de drive in ze? Hoeveel afwijzende gedachten heb je vandaag? Vertel je jezelf dat je positief moet zijn en dat ook nog helemaal moet kunnen voelen. Vertel je jezelf dat je sterk moet zijn en niet moet zeuren? Ben je in staat tot zelfacceptatie?
by Travis Bester
Oordelen
Welke gevoelens heb je echt? Mogen ze er helemaal zijn van je? Mag je bang zijn, woedend, wanhopig, verongelijkt, jaloers of machteloos? Mag je moe zijn, lamlendig, ziek van ellende? Of heb je er allerlei oordelen over? Vertel je jezelf dat janken geen zin heeft, zwak is of lastig voor anderen? Houd je je nog steeds in zo goed en zo kwaad als het gaat? Hoeveel loop jij nog weg te drukken op een dag omdat je bang bent afgewezen te worden door anderen, anderen te verliezen.
Jij bent degene die alles wat zich in je voordoet liefdevol ontvangt en begrijpt, of afwijst, wegduwt, onder het kleed veegt, negeert of onverschillig blijft. Jij bent het geheel waarin gedachten en gevoelens hun warme plek vinden, waar het goed toeven is of waar gevoelens en gedachten in angst leven voor jouw oordelen. Het is in jou niet anders dan buiten jou.
In hoeverre ben jij al zover dat je heel dichtbij jezelf mag blijven en bij wat er echt in je leeft? Mag je lachen, huilen, bang zijn, aandacht verlangen wanneer je dat voelt? Of vrij bewegen ook al vinden anderen je maar raar? Mag je impulsen volgen ook al weet je niet waar het heengaat?
Out of control
Een kankercel is ontworteld, het heeft geen impuls meer om zich in te zetten voor het geheel, dus voor jou. De cel is out of control. En het zoekt wanhopig naar zuurstof, naar ruimte. Dan kun je twee dingen doen. De beuk erin of met alle liefde, acceptatie en dus ruimte die je in je hebt, laten zien dat jij een fantastische plek bent voor die cel om in te zijn, in verbinding met zijn buren en van daaruit met het hele lichaam en met jou.
Niets brengt je verder weg van herstel als het “strijdbare” idee dat de kanker bevochten moet worden. Jij tegenover de kankercel, in feite angstig en daarmee defensief en agressief naar de lichamelijke manifestatie van een deel van jezelf dat zoekt naar bevrijding na jarenlange onderdrukking. Niets brengt je verder weg van herstel als het “strijdbare” idee dat de kanker bevochten moet worden. Jij tegenover de kankercel, in feite angstig en daarmee defensief en agressief naar de lichamelijke manifestatie van een deel van jezelf dat zoekt naar bevrijding na jarenlange onderdrukking.
Zelfacceptatie, het kan
Volledige zelfacceptatie vraagt veel van je. Het vraagt van je om onder ogen te zien dat je alleen bent en er niemand anders is om je zo te omarmen als jijzelf. Van daaruit kun je je weer verbinden met anderen maar nu vanuit oprechtheid en authenticiteit. Het kan. En je bent niet de enige die deze klus aan het doen is.
by Jay Collier
Een veertiendaagse safari zet je op weg. Er is ruimte voor jou om te zijn met wat er in je leeft, in anderen leeft maar ook in het bestaan leeft. Weg van de patronen in je dagelijks leven leer je zo te ontspannen dat je volledig receptief wordt voor wat er is. De dingen hoeven niet meer anders te zijn. Jij hoeft niemand anders te zijn. En vertrouw er maar op dat de afgelegen natuur in Afrika dit proces makkelijker maakt voor je.
