Van trauma naar transformatie
Tegen de tijd dat ik 16 was, was ik gebroken. Opgegroeid in een ontwricht gezin waar het leven gedomineerd werd door de scheurende pijn van niet herkende illusies, liep ik verloren rond in iets wat zich voordeed als een nachtmerrie. Ik was emotioneel afgescheiden van alles om me heen, wist me geen raad met een wereld die me niet gekoesterd had. Ik was zwaar behoeftig, maar mocht niets verlangen. Immers de verwachting dat een verlangen vervuld zou worden door anderen was nagenoeg zero. Ik verlangde naar een transformatie. De dagen duurden en duurden maar.
Soms deed ik in wanhoop een poging mijn beschadigde emoties te uiten, wat vervolgens leidde tot vervroegd uit huis gaan en later zelfs verbanning uit de psychiatrische “leefgemeenschap waar ik op mijn 19e een jaartje woonde om te “helen”. Daarna werden alle emoties natuurlijk weer keurig opgeborgen achter een bleek gezicht.
Heling
Ik was 22 jaar en lag intens ademend op een matje voor mijn eerste rebirthing ervaring. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik de boodschap kreeg dat al mijn gevoelens er mochten zijn. Ik lag daar te ademen alsof mijn leven ervan afhing en in zekere zin was dat ook zo. De adem brak door een dam van onderdrukte gevoelens heen en mijn longen schreeuwden alle pijn en angst uit die ik al een jong leven lang bij me droeg. Daarna volgde de extase van bevrijding. Open en verzacht liep ik opnieuw geboren de wereld in. Het leven kon beginnen.
Vier dagen later zat ik alweer potdicht. Er volgde een zoektocht van twintig jaar via allerlei helingsmethoden als bio-energetica, hypno- en regressietherapie, ademwerk, primal, vastenkuren, en meer. Ik vertoefde tussen gelijkgezinde zoekers en met zijn allen gingen we open en weer dicht, open en weer dicht. Dat was natuurlijk niet de bedoeling geloofde ik. Open wilde ik zijn, stromend van levenslustige energie, vrij en authentiek. Ik wilde het leven ten volle leven, ik wilde gelukkig zijn. Ik wilde al die beloften van zelfliefde, gezonde harmonieuze relaties, bereiken wat je wilt, succesvol zijn, in overvloed leven, vrijheid en vervulling de mijne kunnen noemen.
Wat bleef er dan toch ontbreken?
En onder die helingsdrive die me 20 jaar wist bezig te houden, lag niets anders verborgen dan het illusoire idee dat er in mij iets te helen viel. Het idee dat er iets mis was dat gerepareerd moest worden. Het idee dat als ik nu maar diep genoeg naar binnen ging en goed rondkeek, het eeuwige geluk op een dag zou aankloppen. Onder “processen” lag onbewust een zwaar verlangen naar een leven dat anders was dan het nu was. Als ik nu maar heelde en dus veranderde……….dan! In feite wilde ik nog steeds weg van mijn echte gevoelens en gedachten.
En het lijkt ook alsof er iets geheeld word. Het leven was met de jaren zeker een stuk leuker, vrijer, intiemer, diepgaander en liefdevoller op geworden. Wat bleef er dan toch ontbreken? Wat klopte er niet? Was er nou werkelijk fundamenteel iets veranderd? En liep ik niet steeds opnieuw tegen dezelfde dingen aan vroeg ik me af tijdens eerlijke buien?
Er is geen verleden
Ik was 43 jaar en ik lag opnieuw op een matje tijdens een regressie. Ik herbeleefde eenzelfde nachtmerrie uit mijn jeugd opnieuw toen mijn leraar onverwachts vroeg: “Wat is hier en nu”? Onmiddellijk verschoof al mijn aandacht naar mijn zintuigen. Ik voelde het matras waarop ik lag. Op mijn schouder lag een hand. Ik hoorde de zachte stemmen van mensen om me heen. Ergens tikte de radiator en zachte muziek zweefde door de ruimte. Ik zag de houten balken boven mij door mijn betraande ogen. Eerst bevond ik mij in een wereld van herinneringen alsof het nu gebeurde. Dan bevond ik mij in de realiteit zoals het zich in werkelijkheid afspeelde. Twee werelden die niets met elkaar te maken hadden. Het schuurde in me alsof er twee aardplaten over elkaar heen schoven. Ik beleefde een nachtmerrie . In werkelijkheid was er niets aan de hand. Iets in me begreep het, dit was geen heling maar spontane transformatie.
Er is geen verleden, alleen maar nu. Geen verleden in mij dat geheeld moet of kan worden. Want hoe kan iets geheeld worden dat niet echt bestaat? Er is geen kind in mij dat geheeld moet worden. Waar zie jij een kind als je in de spiegel kijkt?
Het enige wat in essentie nodig is, is mijn aandacht bij de realiteit te houden. Daar ontmoet ik een volledig andere wereld dan mijn binnenwereld me voortovert. Daar ontmoet ik de echte wereld. En zonder al die projecties van mijzelf (vanuit ervaringen die ik in het verleden denk te hebben opgedaan) op die echte wereld, begint het leven zijn ware, vriendelijke essentie te tonen en kan ik eindelijk ontspannen.
Wat is transformatie?
En zodra ik dat niet doorheb, ben ik gefascineerd bezig met alles wat zich onvermoeibaar blijft aandienen in mijn binnenwereld op te willen lossen. Ik blijf als betoverd zoeken naar vervulling buiten mij in allerlei vormen en gedaantes om te ontsnappen aan die leegte van binnen. In werkelijkheid wordt aan al mijn echte behoeften in ieder moment voldaan. Dat te zien is de sleutel naar blijvend ontspannen. Je hoeft nergens meer naar toe. Je bent er al. Dát is transformatie.
Ik neem je mee naar Tanzania om met behulp van de wilde natuur een inzicht te ervaren met de potentie je leven in positieve zin te veranderen en dit met je mee naar huis te nemen. De natuur en je adem helpen je hierbij als niets anders. En als je het eenmaal ziet, vergeet je het nooit meer.
