Lachsalvo’s
De Tanzanianen hebben een fantastische vraag in hun taal rugzakje. Na de eerste begroetingen komt ie: “Wat is jouw verhaal”?
Die vraag draagt een van oorsprong groot bewustzijn in zich, namelijk dat wat een mens te vertellen heeft een verhaal is over een gebeurtenis en niet de gebeurtenis zelf. Het schept meteen een bepaalde afstand naar de inhoud van het verhaal. Ze weten dat ze een zwaar gekleurde versie krijgen. “Tell me your story”! Het bewustzijn dat iets maar een verhaal is, leidt tot groot vermaak en intense lachsalvo’s bij de nachtelijke kampvuren.
Stemmetjes
De stemmetjes en verhalen in je hoofd lijken zo echt, zo waar, zijn zo helemaal jou. We zijn nauwelijks bezig ze te observeren, te onderzoeken op het waarheidsgehalte of in twijfel te trekken. Daardoor blijven ze sterke emoties oproepen en overtuigingen scheppen of bestaande overtuigingen versterken. Ze blijven je wijsmaken om je behoeften op anderen te projecteren die vervolgens de plicht hebben ze bij jou te vervullen. Je bent diep teleurgesteld of zelfs in paniek als de ander daarin faalt. In feite maken de meeste van je stemmen je ongelukkig.
En wat nou als blijkt dat het grootste deel van die stemmen een opname zijn uit een ver verleden die zich zonder een krachtige regisseur (de echte jij), oneindig blijven herhalen? Wat nou als dat brein mechanisch afspeelt wat zich vaak als kind al in je heeft genesteld?
Wat nou als die stemmen nauwelijks meer passen bij wie je nu als volwassene echt bent?
Doen deze stemmen je ergens aan denken uit je kindertijd?
Ik
- kan niet zonder één persoon die voor mij zorgt en bij me blijft.
- Pas op voor onbekenden (vluchtelingen, buitenlanders, homo’s, andersdenkenden)
- kan het niet zelf.
- heb jouw goedkeuring en toestemming nodig
- Het draait allemaal om mijn behoeften.
- ben bang dat je boos wordt, als ik doe wat ik zelf graag wil
- verlang naar onvoorwaardelijke liefde van een ander
- mag het niet verkeerd doen
- ben zwak en hulpeloos
Het kind dat je ooit was
In al deze stemmen kun je het kind dat je ooit was herkennen. De inprenting door herhaling heeft je geprogrammeerd op een diep niveau. Maar het is al lang niet meer waar. Als je goed kijkt naar gedachten als deze, kun je de boodschap ervan echt niet meer serieus nemen. Geloof je werkelijk dat jij het niet redt zonder de goedkeuring van de ander? Is dat echt waar?
Dat te herkennen betekent dat de kracht van je verhalen afneemt, dat je eindelijk alleen durft te staan en goed voor jezelf kunt zorgen in je relatie met anderen. En dat te herkennen is de weg naar vrijheid. Vrijheid betekent geluk.
Wat is jouw verhaal?
En lach!
