Deprogrammeren
Je zou kunnen zeggen dat we twee gescheiden delen in onszelf hebben. Het ene deel is gecentreerd rondom de ervaringen van de volwassene die we zijn, verbonden met wat er echt gebeurt in dit moment. Het andere deel is gecentreerd rondom ervaringen uit het verleden. Dit deel van ons is als een automatische piloot die handelt en reageert vanuit oude conditioneringen. We geloven dat onze geschiedenis goed is, dat het ons helpt om ons pad in het leven te vinden en ons beschermt tegen alle gevaren die op ons pad komen.
Hmmmm, alle gevaren die op ons pad komen? Laat me denken, wanneer was het laatste echte gevaar? Vanmorgen gleed ik uit tijdens het joggen en greep met mijn hand in een brandnetel. God, het deed echt pijn voor twee minuten. Ik wilde bijna huilen. … Ooh, geen echt gevaar? Hmmm, wat dacht je hiervan?
In werkelijkheid zitten we bijna nooit in echt gevaar
Twee dagen geleden was ik aan het praten met mezelf tijdens een wandeling, toen opeens een jonge man de deur van zijn geparkeerde auto opende en tegen me schreeuwde of ik gek was. Het was echt bedreigend voor me. …..Wat? Geen echt gevaar? Omdat hij meteen weer in zijn auto stapte na zijn oordeel? Hmmm, laat me denken. Je hebt een punt daar. Pom pom pom pom pom….. Een operatie! Ik had 16 jaar geleden een operatie. Alles kan gebeuren tijdens een operatie, toch? …..Wat? … Als het wel was gebeurd? Nee, er gebeurde niets. Alles was prima. Waarom?
In werkelijkheid zitten we bijna nooit in echt gevaar. Toch zijn we vol angst en hebben we allerlei strategieën ontwikkeld om onszelf te verdedigen en te beschermen. De meeste van onze strategieën zijn geboren in onze kindertijd; een periode in ons leven waarin we kwetsbaar en zelfs hulpeloos waren. We hebben dit sterfelijke lichaam en we zijn afhankelijk van anderen om te overleven.
Hulpeloos
De wereld lijkt vaak een gevaarlijke plek en zonder de rok van onze moeder zouden we gek worden van angst. Als kind waren we hulpeloos en hadden we strategieën nodig om controle te houden over onze angsten. Een volwassene is niet hulpeloos en is niet afhankelijk van anderen om te overleven. Daarom dienen veel van de oude strategieën zijn leven niet langer. Integendeel, ze blokkeren en beperken hem op vele manieren.
Tijdens meditatie leren we een duidelijk onderscheid te maken tussen de volwassene en onze innerlijke kindpatronen. We kunnen zien wat deel is van onze oude kinderlijke strategieën en wat deel is van de volwassene die we zijn. We kunnen zien dat de oude angsten geworteld zijn in hulpeloosheid. Wanneer we dit herkennen, kunnen we onze geest deprogrammeren, ontspannen en vrijer, sterker, capabeler en liefdevoller zijn in ons dagelijks leven.
