Vertrouwen in het leven
Ik reis al tien jaar door Tanzania en ik woon er nu drie jaar. Ik wil proberen in dit blog over te dragen waarom ik vind dat Mindful Adventure, in deze tijd van serieuze aandacht voor klimaatverandering, mensen nog mag uitnodigen om naar Tanzania te vliegen. In Nederland ben ik ver gekomen in de terugkeer naar mijn essentie en helderheid te vergroten over het onderscheid tussen essentie en mind, tussen echt en onecht. Uit dat proces en vanuit vertrouwen is Mindful Adventure voortgekomen.
Nooit had ik kunnen vermoeden dat ik in Tanzania terecht zou komen om een voor mij nog grotere les te leren; de totale overgave aan het bestaan, aan het geheel. Mijn culturele conditioneringen schudden op hun grondvesten, zoals dat in Nederland of in jouw eigen cultuur gewoon niet kan. Ik ben in Tanzania tot op mijn knieën gedwongen los te laten en me volledig over te geven aan wat zich in het moment vanuit het geheel aandiende.
Het was hoge school mindfulness. Niks klasje één keer per week maar het echte werk. Alle controledwang, alle hang aan zelfcontrole, alle perfectionisme, alle verzet tegen “verstoringen” uit het leven zelf, alle verborgen superioriteit, alle trots werden zwaar gefrustreerd. Ik had nul controle over mijn eigen dag en ik heb gekermd en gegromd tot ik eindelijk losliet.
Meebewegen
Ik gaf me over maar dit keer helemaal en leerde open te luisteren naar wat zich aandient in ieder moment, hoe groot het probleem ook lijkt te zijn wat binnen wandelt en hoe verstorend ook. Zo leerde ik mee te bewegen met situaties, waartegen alles in mij steigerde. Ik leerde nieuwsgierig te zijn naar wat het kwam doen en te vertrouwen op wat zich aandient, zoals de Tanzanianen dit vanuit gebrek aan controle al van jongs af aan hebben geleerd.
Rama was en is hierin mijn grootste spiegel. De wilde dierenwereld kan er ook wat van. Je kunt dit niet ervaren in Nederland zoals in Afrika. Wat ik hier meemaakte heb ik in Nederland tot in de verste verte niet meegemaakt. Ik voelde me Job uit de bijbel maar dan in Afrika. Als ik de ene ellende achter me had kwam direct de volgende dag de volgende ellende.
Als de mind openbreekt…
En wat ben ik nu dankbaar voor deze diepgaande ervaring die de Tanzanianen al op jonge leeftijd leren. Mijn mind brak onder die enorme druk open in een volledige overgave aan het bestaan, waardoor ik nog dieper kon ontspannen in mijzelf en mijn relatie met het leven. De paniek verdween als sneeuw voor de zon. Er is een krachtige dwang en een wijsheid in het bestaan waarvoor ik nu buig in nederigheid. Een nederigheid die voor mij, en eerlijk gezegd het Westen in het algemeen, heel noodzakelijk is om te leren kennen, willen we terug durven keren naar meer natuur.
Iedereen die naar Tanzania komt, gaat dit tegenkomen. Wat ervaar je bijvoorbeeld als je een Masaï dorpje binnenkomt? Zie je hutjes die beschutting geven tegen roofdieren? Of het vuurtje binnen dat warmte geeft? Zie je de waterval vlakbij die onbeperkt water geeft? Of dank je God op je knietjes dat je ergens anders bent geboren. Door dit soort confrontaties en situaties krijg je de kans stappen te zetten in de diepere overgave aan het leven zelf. Hier is de natuur in charge. In die overgave laten veel van onze angsten los.
Als de mind openbreekt…ziet het er zo uit
In Afrika is het vertrouwen in het leven groter
De uitnodiging van Tanzania is om ons vertrouwen in het bestaan te herstellen. Een vertrouwen dat in mij en in het Westen diep beschadigd is met alle vernietigende gevolgen voor de aarde van dien. In Afrika is het vertrouwen in het leven groter. De Afrikaan ervaart dagelijks dat op miraculeuze wijze, zonder enig bezit, er toch weer een maaltijd verschijnt aan het einde van de dag. Hij heeft geleerd daarop te kunnen vertrouwen.
Durf jij dat? Wij beschimpen hen als we zien dat ze na ontvangst van het salaris dagenlang niet meer op het werk verschijnen tot het geld op is. In werkelijkheid toont het een besef dat het bestaan goed voor ze zorgt. In het Westen hebben we daar nul contact meer mee. We zijn daardoor in de ban van meer, meer, meer, nog meer veilig stellen via bezit en consumptisme en een groot netwerk om je heen.
Tanzania heeft me bevrijd van het ideale zelf, dat eist dat anderen zijn zoals ik verwacht en dat ik ben zoals anderen verwachten. Het heeft me bevrijd van de eis dat het leven is zoals ik verwacht en nodig denk te hebben. Het leven weet beter wat goed voor me is dan ik, blijkt keer op keer. Het westerse ideale zelf is gewoon niet houdbaar in Tanzania.
In Afrika leer ik mensen dat het leven te vertrouwen is
Ik heb de les in vertrouwen helemaal alleen moeten doorstaan in Afrika. Maar van daaruit kan ik jou breed ondersteunen via Mindful Adventure. Door meer vertrouwen neemt de verslaving aan consumptie vanzelf af en kunnen we betere keuzes maken.
In Afrika heb ik ook afgeleerd me te laten leiden door rigide principes, hoe mooi ze ook klinken of zelfs zijn.. Ik weeg hier af en leg mijn oren te horen in het moment. Ik speur met mijn ogen in het moment, ik voel mijn huid in het moment en omarm wat zich aandient. Mindful Adventure zal sterven als het bestaan bepaalt dat mijn geschenk niet langer verantwoord of gewenst is. Daar sta ik helemaal open voor. Ga ik pinda’s verkopen? Prima. Er zijn gewoon geen garanties. En dat is helemaal okay als je van volwassen vrijheid houdt.
Er is een meerwaarde aan het aangaan van bewustzijnsprocessen buiten je eigen cultuur, wil ik vandaag graag zeggen, niet alleen voor jou persoonlijk maar ook voor het geheel. Laten we dat niet te makkelijk weggooien, maar bewust afwegingen blijven maken.
Karibu Tanzania
