Het leed van Covid 19
Ik zie en hoor net als iedereen veel schrijnende verhalen, zorgen, oproepen om wakker te worden, rancune, boosheid, voor en tegens, dodenaantallen en meer langskomen. En het spijt me oprecht dat er zoveel leed speelt op allerlei niveaus. Ook Mindful Adventure is hard getroffen het laatste jaar en ik heb geen idee hoe de toekomst eruit zal gaan zien. Het is zorgwekkend. Ik heb keihard gewerkt aan mezelf en voor dit prachtige produkt en toch lig ik er niet wakker van dat we het misschien niet gaan redden “dankzij” Covid 19.
Waarom lig ik er niet wakker van?
Ik ben vooral nieuwsgierig en hoopvol naar de collectieve positieve gevolgen van Covid 19. Wat gaat deze ervaring betekenen voor beslissingen die te maken hebben met het geheel? De mensen over de hele wereld zijn diep geraakt in hun doodsangst. En eerlijk gezegd lijkt me dat een goede zaak. De planeet heeft dat helaas nodig.
Als ik veel artikelen en reacties over Covid 19 lees, dan denk ik: “hoe komt het toch dat veel mensen dit niet lijken te beseffen”? De planeet heeft het nodig dat we diep geraakt worden in de angst om te sterven, want er dreigen veel gevaren. Het virus is er niks bij. Klimaatverandering, het sterven van de oceanen, ik hoef het allemaal niet op te noemen. Doodeng allemaal. De extreme kloof tussen rijk en arm, het kon niet blijven.
We moeten veranderen, dat weten we toch allemaal? Maar we doen het niet vrijwillig en blijven kiezen voor een kapitalistisch systeem. Een systeem dat de bron is van zoveel ellende in het grootste deel van de wereld. Het consumptieve gedrag dat het gevolg is van ons kapitalistische denken drijft ons gestaag naar de afgrond.
Dramatisch versimpeld
Het dagelijks leven is dramatisch versimpeld door de maatregelen tegen Covid 19 in het Westen. Consumptisme is een halt toegeroepen. Het grote vermaak buiten de deur ligt plat. We worden extreem op onszelf teruggeworpen. En we zijn bang, heel erg bang.
Ik zie in Afrika twee werelden. De wereld van de dorpjes waar de natuur en traditie nog de boventoon voeren en de wereld die zich richt naar het Westen. Iedereen een stenen huis, mooiere spullen, televisie, grote speakers, wifi, auto’s natuurlijk, smartphones, veel kleding en keihard werken daarvoor. De toenemende vervuiling en herrie in de steden die daar het gevolg van is, roepen gemengde gevoelens op. Natuurlijk willen de mensen hier meer en meer wat wij hebben.
Maar de realiteit is dat de planeet het gedrag van het Westen al lang niet meer kan dragen. Verrijking en consumptisme heeft geen toekomst en heeft dat nooit gehad. De waarheid ligt misschien in het midden van deze twee werelden.
Kome wat komt
Ik hoop met heel mijn hart dat deze collectieve angst voor Covid 19 nu als vanzelf gaat leiden tot andere besluiten, een andere wereldorde die ondersteunend is naar de natuur en naar het geheel. Liever niet, maar ik ben bereid ten onder te gaan met mijn bedrijf als er een grote verschuiving plaatsvindt in bewustzijn en we met elkaar gaan bouwen aan een nieuwe, schone, bescheidener toekomst. Kome wat komt.
Door Covid 19 heb ik de shift al gemaakt van directeur van een coaching mindfulness bedrijf naar de praktijk van een kleine kippenfarm en het verkopen van eieren 🙂
Ik ben bereid
- om hier in Tanzania met een geit en wat kippen in een hutje te gaan wonen. Van daaruit kan ik opnieuw beginnen met respect voor de aarde, het milieu en elkaar.
- al die spullen los te laten die ik niet echt nodig heb. Ik kan met liefde voor de stilte, de ruimte, de frisse lucht en het schone water de aarde bewonen.
- veel stappen terug te zetten en daarmee verantwoordelijkheid als Earthkeepers te nemen. Zo kan ik inhoud geven op een manier die me trots maakt om mens te zijn.
En het is interessant om te zien, hoe snel ik die shift kon maken. Want mijn mind is niet meer gefocust op wat ik allemaal denk te willen voor mezelf, maar op meebewegen met wat zich aandient, wat het ook is.
De vraag die me bezighoudt is: “Wie is er na een jaar virus en lockdowns nog meer toe bereid om stappen terug te zetten”?
