“Economische schade door de corona crisis valt in het niet bij de emotionele verarming schrijft redacteur van de Volkskrant Peter Giesen op zaterdag 18 april. Hoe lang houden we het leven in de anderhalve meter samenleving vol?”; vraagt hij zich af.
Wat volgt is een opsomming hoe etentjes, borrels en feestjes, concerten, theaterbezoeken zijn afgezegd, niet meer kussen, aanraken en omhelzen. Alle gezelligheid is weg. De mensen worden onrustiger naarmate het langer duurt. En hij stelt dat de quarantaine een verschrikkelijke emotionele verarming betekent.
Afleiding zoeken
Voor de ouderen en sociaal zwakkeren, waar niemand meer op bezoek kan komen is dit zwaar. Voor de mensen die sterven zonder dat hun hand wordt vastgehouden is het dramatisch. Maar voor het gros van de mensen is dit niets anders dan de aloude confrontatie met de eigen innerlijke leegte, die ze met behulp van entertainment, verslavingen, keihard werken, relaties, een digitale wereld, technologie en het streven naar succes, niet hoeven te voelen. Een maand op jezelf teruggeworpen worden en we voelen ons emotioneel zwaar verarmd?
Emotionele armoede
Ik heb om meerdere redenen moeite met de stelling dat we door de lock down maatregelen emotioneel zo verarmen. Het is waarschijnlijker dat door de quarantaine zichtbaar wordt wat al veel langer verborgen ligt in onze samenleving. Ik ben onder meer naar Tanzania vertrokken vanwege de toenemende emotionele verarming die in Nederland al jaren plaatsvind onder invloed van de digitalisering en ver-technologisering van de samenleving.
Het toppunt van triestheid vond ik als counselor het beeld dat leerlingen op de middelbare school weliswaar in groepjes bij elkaar staan in de pauzes, maar allemaal via hun smartphones met afwezigen in gesprek zijn in plaats van met elkaar. Sociale en emotionele verarming was wat mij betreft al een maatschappelijk probleem geworden.
Kwaliteitstijd met jezelf
En ondanks de sociale verarming zag je tegelijkertijd dat de meeste mensen geen moment meer alleen waren met zichzelf. Even niets doen of zonder beeldscherm alleen thuis zijn, was er niet meer bij. We kunnen het niet meer. En deze situatie is het fundament voor een hyperactief hoofd en dito lichaam.
Niets doen en kwaliteitstijd met jezelf inbouwen, is nodig om met jezelf een vervullende relatie te onderhouden en in een ontspannen lichaam te wonen, waar je in tijden van corona op terug kunt vallen.
Dus ja, het verbaast me niets dat mensen zichzelf gigantisch tegenkomen als een langere periode van quarantaine zich aandient.
Blijf eens bij wat je allemaal voelt
Maar in plaats van om je heen te schoppen, te klagen, onrustig op je stoel te wippen, de veiligheidsregels aan je laars te lappen, zou ik iedereen willen vragen om er eens bij te blijven. Durf eens te voelen wat er in je gebeurt als je weinig afleiding hebt. En probeer daar eens in te ontspannen. En vraag je eens af:
Wat voor relatie heb ik eigenlijk met mezelf? Hoe komt het dat ik snak naar de ander om me heen?
In wat voor toestand ben ik van binnen waardoor ik me eenzaam, verveeld, onrustig, angstig, leeg, verlangend of geen raad meer weet? Wat is er aan de hand als ik begin te stuiteren, ontevreden en klagerig word? Wat mist er eigenlijk als ik op mezelf ben teruggeworpen? Wie ben ik eigenlijk zonder al die afleiding van buitenaf?
Is het normaal en nou eenmaal onze menselijke natuur om het niet lang alleen te kunnen?
Mijn antwoord is nee. Onzin. Dat is absoluut niet normaal. Het is het gevolg van vervreemding door op te groeien in een cultuur waar kapitalisme en neoliberalisme hoogtij vieren en waar we van jongs af aan leren gericht te zijn op het vervullen van behoeften van anderen en dat anderen onze “aangeleerde” behoeften dienen te vervullen, ten koste van wie we echt zijn.
Mindfulness retreats in Afrika
Emotionele armoede is precies de reden waarom ik ooit ben begonnen mensen mee te nemen op mindfulness retraites in de ongerepte natuur in Afrika. De beste manier om de krankzinnige westerse trein tot stilstand te brengen is om je allereerst uit te nodigen jezelf weer te mogen zijn met alles erop en eraan. Vanuit deze erkenning wordt de krachtige aanpassing aan anderen doorbroken.
Online coaching
Het artikel van Peter Giesen prikkelde mij voor het eerst om jullie de mogelijkheid te bieden van online-coaching. Tot nu toe heb ik mijn tijd optimaal gebruikt om uit te rusten, veel tijd te geven aan mijn eigen innerlijke roerselen, te voelen wat Corona met mij doet en te wennen aan de gevolgen ervan. We hebben de westerse sneltrein tot stilstand gebracht vanwege de grote angst voor Corona. De verveling, angst en innerlijke leegte die aan de oppervlakte komen raken echter de kern van mijn coaching.
Wil jij een beweging maken van emotionele leegte naar meer innerlijke rijkdom? Ik bied je graag 30 jaar lange ervaring en professionele (zelfhulp)technieken aan om je daarbij te ondersteunen. We kunnen dit prima doen via skype voor de helft van het normale tarief (was € 100).
Het wordt tijd dat we massaal meer waarde gaan hechten aan de basisrelatie met onszelf en met de natuur dan aan spullen en comfort.
Karibu (welkom)!
