Terug naar de essentie van de natuur
Op reis gaan met Mindful Adventure in de ongerepte natuur van Ngorongoro en Serengeti, de oer-jungle in het zuiden of een diepgaande reset tijdens de solo-retreat is niet zomaar een reis. Het is een reis terug naar de essentie van de natuur, te zijn zonder materiële luxe, wifi, moderne prikkels, afleiding van buitenaf met als doel te reconnecten met je eigen essentie en de essentie van het leven zelf.
Dat klinkt groot en dat is het ook. Het is potentieel levensveranderend. En dat woord verschijnt dan ook regelmatig in onze reviews.
Reizen is beladen tegenwoordig en ook voor een duurzaam bedrijf als Mindful Adventure is het paradoxaal om het klimaat te belasten door te vliegen, met als doel bij te dragen aan een wereld die bewoond en bestuurd word door mensen die vanuit hun echte zelf beslissingen nemen. Mensen die denken, voelen en handelen vanuit liefde voor het geheel, in plaats van hun eigen belangen voor ogen te hebben.
Het verschil tussen mind en essentie
Het gaat er bij ons om dat meer en meer mensen inzien wat het verschil is tussen onze mind; die denk- en gevoelswereld van binnen die aangestuurd word door overlevingsdrang, en wie je “daarachter” werkelijk bent. Je bent een in en in liefdevol, intelligent en krachtig wezen, in staat in harmonie met de natuur te leven.
Mindful Adventure doet niet anders in Tanzania, met krachtige hulp van de ongerepte natuur, de oerstilte en eindeloze ruimte, je een pad te tonen naar die plek van binnen, waar vanuit je angsten verbleken en je als vanzelf die dingen loslaat, die je bestaan en ons bestaan als mensen op deze planeet niet dienen. Read more
In Nederland ben ik ver gekomen in de terugkeer naar mijn essentie en helderheid te vergroten over het onderscheid tussen essentie en mind, tussen echt en onecht. Uit dat proces is Mindful Adventure voortgekomen.
Al gauw zat ik regelmatig in de kroeg en op dansfeestjes. Dat kon allemaal want mijn moeder had al vanaf het begin een zekere opvoeding van mij verzuimt en mijn vader was goddank buiten beeld. Vanaf het eerste moment dat ik ging dansen op die waanzinnige stroom van goede muziek in de jaren 70 stond er een wilde meid op de dansvloer. Ik wist niet wat me gebeurde maar ik knalde door de hele ruimte heen, wild schuddend met mijn hoofd vol krullen. Mijn lichaam was vrij. Ik kende geen schaamte. Ecstatic dance was toen nog niet uitgevonden maar ik had dat zeker niet nodig. Ik dronk teveel, ging veel te laat naar bed, maar rookte niet. Desondanks zat ik op het Gymnasium en wachtte mij een succesvolle toekomst. Ik wist niet beter dan dat ik gelijk was aan jongens en dat ik hetzelfde kon als zij en eerlijk gezegd vaak nog wel beter was in het een of ander. 
Zodra we een actieve ademmeditatie doen waarin je helemaal vrij bent om je impulsen te volgen, te bewegen met je lichaam, spanning uit je handen te slaan, op je kop te gaan staan als je dat wilt, komt er ongemak op, schaamte, schroom om jezelf zo vrij te laten.
Het geloven van een gedachte
De bui zien hangen
